Oczywiste jest zastosowanie przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia wskazań, które rządzą ustalaniem wysokości zadośćuczynienia w postępowaniu cywilnym, a więc między innymi przepisu art. 445 k.c., a w konsekwencji także przepisu art. 362 k.c. Właśnie ten ostatni stanowi o konieczności miarkowania obowiązku naprawienia szkody w sytuacji, gdy sam poszkodowany przyczynił się do jej powstania lub zwiększenia. Zatem jeżeli doszło do niesłusznego zastosowania tymczasowego aresztowania, a tymczasowo aresztowany przyczynił się do zastosowania tego środka zapobiegawczego, to co prawda, tymczasowe aresztowanie uznać należy za niewątpliwie niesłuszne, ale zastosowanie będzie miał jednocześnie przepis art. 362 k.c.

inne:
Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 9 grudnia 2009 r. III KK 173/2009


Odszkodowanie zamyka się kwotą utraconych zarobków w okresie stosowania wobec wnioskodawcy tymczasowego aresztowania, a szkoda, jakiej doznaje osoba pozbawiona wolności, może powstać także w okresie po odzyskaniu przez nią wolności, będąc jednocześnie bezpośrednim jego następstwem.
źródło:LexPolonica